Fot. Sławek Rakowski
Kościół pw. św. Władysława należy do tzw. „serii baryczkowskiej” – kościołów ekspiacyjnych ufundowanych przez króla Kazimierza Wielkiego w ramach pokuty za spowodowanie śmierci księdza Marcina Baryczki.
Wybudowano go około 1355 r. z cegły, co samo w sobie już jest wyjątkiem, bowiem wszystkie budynki z tamtego okresu, a także późniejsze, wznoszono z miejscowego wapienia. Pierwotna świątynia wzniesiona była na planie prostokąta z wielobocznym prezbiterium. Sąsiadująca z prezbiterium zakrystia posiada oryginalne, gotyckie sklepienie żebrowe ozdobione polichromią z motywami florystycznymi. W okresie renesansu do nawy głównej dobudowano nawę boczną o sklepieniu kolebkowym.
Świątynia przez ponad 650 lat swego istnienia podlegała licznym zmianom. W 1630 r. strawił ją pożar, na skutek którego runął dach kryty ciężką, rzymską dachówką oraz sklepienia. Farę odbudowano, jednakże pierwotny wygląd przywrócono jedynie w prezbiterium. Wnętrza otynkowano, zniszczone laskowania okienne usunięto i zastąpiono drewnianymi oknami. Dach pokryto drewnianym gontem.
W 1944 r. fara doznała kolejnych dużych zniszczeń wskutek działań frontowych. Spłonął wtedy m.in. dach świątyni. W latach 1945-48 kościół został odrestaurowany. Przywrócono dwa słupy dźwigające sklepienie w nawie. W trakcie renowacji odkryto dwa bogate, gotyckie portale z XIV wieku – południowy i zachodni.
Zwiedzanie obiektu nie wymaga zakupienia biletu.
Dowiedz się więcej z filmów poświęconych kościołowi św. Władysława:
Dodaj komentarz